ហេតុអ្វីទៅសង្សារសម្លាញ់ចិត្តបង

ហេតុអ្វីទៅសង្សារសម្លាញ់ចិត្តបង ??(Navy &davy  តួតែមួយ) ក្នុងលោកយើងនេះអ្វីៗក៏គង់នឹងកើតឡើងដែរ ប្តីប្រពន្ធនៅជាមួយគ្នារាប់សិបឆ្នាំក៏គង់នៅ...

ហេតុអ្វីទៅសង្សារសម្លាញ់ចិត្តបង??(Navy &davy តួតែមួយ)ក្នុងលោកយើងនេះអ្វីៗក៏គង់នឹងកើតឡើងដែរ ប្តីប្រពន្ធនៅជាមួយគ្នារាប់សិបឆ្នាំក៏គង់នៅបែកគ្នា មានសាហាយ ក្បត់ចិត្តគ្នាដោយសារតែតណ្ហា ហើយតណ្ហាមិនសំដៅលើតែផ្លូវភេទប៉ុណ្ណោះទេ វាមានច្រើនណាស់ ដរាបណាមនុស្សនៅតែចង់បានដរាបនោះតណ្ហារបស់មនុស្សមិនចេះបញ្ចប់ឡើយ យ៉ាងណាមិញសង្សារមួយគូរស្រលាញ់គ្នាអស់រយៈយូរឆ្នាំដែរតែនៅតែមិនអាចរកភាពស្មោះត្រង់ដូចជាដើមស្រឡៅបានហេហេហេកុំកាច់កុងកាច់ម៉ាច្រើនពេកចូលសាច់រឿង។ណាវីជាកូនអ្នកធូរធាម្នាក់ដែររស់នៅក្នុងជីវិតសប្បាយមិនខ្វល់ពីរឿងលុយកាក់ឡើយ ចំណែករឿងស្នេហាវិញនាងមានសង្សារច្រើនគួរសមដែរ តែនាងប្រគល់ខ្លួនអោយតែបុរសជាសង្សារដំបូងរបស់នាងតែប៉ុណ្ណោះ រហូតសង្សារក្រោយនេះទើបនាងព្រមអោយទៀតដោយសារតែភាពជឿទុក្ខចិត្ត តែនិយាយអោយអស់ទៅមិនសូវជាត្រូវទេព្រោះសង្សារក្រោយរបស់នាងសង្ហារក៏សង្ហារមានក៏មាន ឡូយក៏ឡូយ ខុសស្រឡោះពីសង្សារដំបូងរបស់នាង ក៏ប៉ុន្តែសង្សារដំបូងរបស់នាងបានម្យ៉ាងគឺថា………………..។ក្នុងសំលៀកបំពាក់ធ្វើការសំពត់ខ្លី បញ្ចេញសាច់ខ្ចីជើងយ៉ាងស្រឡូន ព្រោះនាងជាធ្វើការនៅSalon shopទើបសាច់ឈាមនាងស្រស់ស្អាតបែបនេះ ហើយនាងជាកូនកាត់ចិនផងនោះទើបសាច់របស់ណាវីស្រមោចវាប្រហែលត្រូវរអិលធ្លាក់ស្លាប់ជាក់ជាមិនខាន មើលទៅមុខរាងពងក្រពើសរម៉ត់ ចិញ្ចឹមវែងមើលទៅយ៉ាងសមស្រស់សោភា ចំណែកឯងក្នុងអាវធ្វើការរបស់នាងប៉ោងងរឡើងមិនដឹងថាមានអ្វីកំពុងលាក់ខ្លួននៅត្រង់ណឹងឡើង កំពង់របស់នាងប្រហែល1ម65ស.ម សមជាស្រីស្អាតប្រចាំឆ្នាំនេះមែនៗ រីឯទៅដំណើររបស់នាងកាច់គូទកាច់រាងគួរអោយគ្រឺតខ្នាញ់ណាស់ ម រីកសាយតែម្តងនេះមិនពីនាងបានត្រូវទឹកខ្ទិះច្រើនគូរសមដែរបានជាវារីកមិនខ្ចីខ្លាចកំលោះអស់ស៊ីនដូចជាចិត្រាដែរកំពង់លួចមើលនាងសោះ មើលទៅកំលោះចិត្រាហាក់នៅចាំនាងនៅក្បែរនេះជាយូរណាស់ហើយព្រោះឃើញគេមិនព្រមទៅផ្ទះសោះថ្ងៃនេះ ណារីហាក់ចំឡែកក្នុងចិត្តហេតុអ្វីថ្ងៃនេះចិត្រាមិនព្រមទៅផ្ទះចឹង ព្រោះជាថ្ងៃចូលឆ្នាំតែនាងក៏មិនសូវខ្វល់ដែរព្រោះអ្វីៗហួសអស់ទៅហើយព្រោះពេលនេះពួកគេលែងអ្វីជាមួយគ្នាហើយ (ភ្លេចប្រាប់ចិត្រាគឺជាអតីតសង្សារចាស់របស់នាងកាលនៅរៀន)ចិត្រាជាបុរសដំបូងដែរបានខ្លួនប្រាណរបស់ណាវី តែដោយសារតែគ្រួសាររបស់នាងមិនពេញចិត្តចិត្រាព្រោះក្រ ទើបម៉ាក់ប៉ារបស់នាងបង្ខំអោយបែក ហើយបានមកជួបបុរសសង្ហាចាន់ធឿនជាអ្នកមានគួរសមទើបម៉ាក់ប៉ានាងមិនបានស្តីបន្ទោរនាងទៀត។និយាយអោយចំទៅមកពីនាងខ្លួនឯងស្រលាញ់ចាន់ធឿនផងព្រោះគេសង្ហារហើយមានទៀត​ តែបើរឿងលើគ្រែវិញចាន់ធឿនចាញ់ចិត្រាដាច់តែម្តង ព្រោះអីតាំងពីបែកពីចិត្រាមកនាងតែស្រមៃថាបានធើអីៗជាមួយគ្នារហូត រហូតពេលខ្លះនាងត្រូវសំរេចកាមដោយខ្លួនឯងដោយមិនបានតាំងចិត្ត នាងតែស្រមៃកាលនាងនឹងគេនៅជាសង្សារ ចិត្រានេះហើយដែរធ្វើអោយនាងចូលចិត្តសិចមកដល់សព្វថ្ងៃ តែចង្រៃអីបានសង្សារក្រោយសង្ហារហើយមានទៀត តែអន់សិចបន្តិច ជួនធ្វើអោយនាងពេញចិត្តខ្លះទៅ ជួនដាច់អារម្មណ៏កណ្តាលទីក៏មាន។និយាយពីចិត្រាវិញ ជាមូលហេតុធ្វើអោយសង្សារមួយគូរនេះប្រកែកសំដីគ្នាម្តងជាពីរដងដែរ តែដោយសារតែណាវីនាងប្រាប់ថាគេគ្រាន់តែជាមិត្តរួមថ្នាក់កាលនៅវិទ្យាល័យតែប៉ុណ្ណោះ នាងមិនបានប្រាប់ថាចិត្រាជាសង្សារចាស់របស់នាងឡើយ ចំណែកចាន់ធឿនពេលណាវីនិយាយបែបនេះក៏ជឿទាំងមិនអស់ចិត្តព្រោះសង្សារខ្លួនស្អាតហើយសុភាពទៀត ពិសេសអារឿងពូកែបំផុតនោះ អាខាងរឿងណឹងម៉ង ណាវីពូកែបៀមការ៉េមណាស់ តែងតែអោយចាន់ធឿនញាក់ខ្លួនសុំចាញ់បបូរមាត់ដ៏ស្តើងក្រហមស្រស់របស់នាងជារៀងរាល់លើក ហើយនាយតែងតែខ្លាចគេឆក់បាត់ខានបានkikikuទៀតផង។ថ្ងៃនេះព្រះភិរុណបានបង្អោរទឹកមួយមេធំទើបធ្វើអោយណាវីនាងបិទទ្វាហើយនៅចាំដរាបណាភ្លៀងរាំងទើបនាងអាចចេញបាន អាកាសធាតុចាប់ផ្តើមត្រជាក់ ធ្វើអោយទាំងចិត្រានិងណាវី មិនបានទៅផ្ទះ ។មេឃត្រជាក់ៗបែបនេះកំលោះៗយើងដឹងហើយថាមានអារម្មណ៏យ៉ាងម៉េច វាច្បាស់ណាស់ព្រោះក្នុងចិត្តរបស់ចិត្រាកំពុងតែមានអារម្មណ៏ក្តៅក្នុងខ្លួន ព្រោះនាយនៅជាមួយអតីតសង្សារចាស់បែបនេះធ្វើអោយនាយចង់ភ្លាមតែម្តង ចិត្រាចាំបានថាគេនិងណាវីនិយមរួមស្នេហានៅខាងក្រៅណាស់ ព្រោះវាធ្វើអោយអារម្មណ៏ល្អ ហើយរបៀបឆក់កណ្តៀតបែបនេះ​វាស៊ីអារម្មណ៏ តែនាយយើងក៏មិនសង្ឃឹមថានាយយល់ព្រមដែរ ព្រោះថាពេលនេះនាយនិងនាងបែកគ្នាហើយ ឋានៈជាមិត្តពេលនេះ។ពេលនេះដែរចិត្រាក៏សម្រេចចិត្តមកសរសៀរៗនិយាយលេងជាមួយណាវីពីនេះពីនោះដើម្បីមានឪកាសបានជិតនាង និយាយទៅនិយាយមកចិត្រាក៏ឈ្លេចសួររឿងសង្សារថ្មីរបស់នាង រហូតសួរនាំពីរឿងស៊ីជំរៅទៀត។

ចិត្រា៖-មេឃដូចជាភ្លៀងខ្លាំងណាស់ថ្ងៃនេះ ។

ណាវីបែបមកក្រោយមកម្ចាស់សម្លេង។

ណាវីៈ-មែនហើយ! មិនដឹងទៅផ្ទះយ៉ាងម៉េចទេ។

ចិត្រា៖_តើសុខទុក្ខយ៉ាងណាដែរវី?

ចិត្រានិយាយទាំងសម្លឹងមើលទៅមុខរបស់ណាវីក្នុងន័យបង្កប់រឿងអ្វីម្យ៉ាង។

ណាវី៖-សុខតើស! ចុះអ្នក?ហ៊ឺ!!!!ទៅផ្ទះមិនកើតទេ ហើយបិទហាងម៉េចទៅនៀក។

ចិត្រា៖-អឹ!ចាំមើលតិចសិនទៅ ប្រហែលវាអាចរាំងជាងនេះ។

មើលទៅណាវីដៃកាន់ការបូបហើយស្លៀកសំពត់ខ្លីអាវវាលក្លៀកដៃតូចរបៀបស្បៃ ដូចនេះធ្វើអោយនាងរងារបន្តិចហើយ ចំនែកចិត្រាបាននាងស្លៀកសិចស៊ីចឹងៗអី សំលឹងមិនដាក់ភ្នែក អារម្មណ៏របស់គេកំពុងតែក្តៅខ្លួននិងភាពសិចស៊ីរបស់នាងហើយ នាយអោបដៃបញ្ជាក់ថារងាហើយនិយាយឡើង។

ចិត្រា៖-យប់នេះដូចជារងារណាស់ ។តើអូនមានអារម្មណ៏ចឹងទេ?

ណាវី៖-មកពីភ្លៀងចឹង បានជារងារមិនដឹងទេ? ហើយកុំហៅខ្ញុំថាអូនអី  យើងមិនដូចមុនទៀតទេ។ហៅខ្ញុំថាណាវី ណាវីទៅ។

នៅពេលណាវីនិយាយបែបនេះដាក់ខ្លួន ធ្វើអោយចិត្រាមិនដឹងតបទៅយ៉ាងមេច ហើយមានតែកាត់និយាយមករឿងសង្សាររបស់នាងដើម្បីបានដឹងពីសុខទុក្ខរបស់នាង។

ចិត្រា៖-រងារបែបនេះធ្វើអោយខ្ញុំនឹក……..

មើលទៅណាវីហាក់ចាប់អារម្មណ៏នឹងតបសម្តីទៅកាន់ចិត្រាដែរ ព្រោះក្នុងហាងស្ងាត់ មានតែគេពីរនាក់ បើមិននិយាយវាស្ងាត់ ចឹងនាងមានតែនិយាយដើម្បីបានបង្កើតបរិយាកាសអោយល្អជាងនេះបន្តិច។

ណាវី៖-នឹកស្អី?

ចិត្រា៖-នឹកអូន….

ណាវីៈ៖-នឹកស្អី ធ្វើការជាមួយគ្នារាល់ថ្ងៃសោះណឹងណា!,

ចិត្រា៖-ប៉ុន្តែយប់នេះមានអារម្មណ៏ផ្សេង។

ណាវី៖-ចិត្រាថ្ងៃនេះថី? អត់ស្រួលខ្លួនមែន?

ចិត្រា៖-អត់អីទេ! និយាយចឹងអូនហើយនឹងសង្សារម៉េចហើយ?ល្អជាមួយគ្នាទេ?

ណាវី៖-ល្អតើស គាត់ស្រលាញ់ហើយស្មោះត្រង់ជាមួយខ្ញុំទៀត។

ចិត្រា៖-ល្អហើយចឹង!

ណាវី៖-ម៉េចបងសួរបែបនេះ។

ភ្លេចៗខ្លួនណាវីខ្លួនឯងនិយាយពាក្យបងៗទៅកាន់ចិត្រា ព្រោះការសន្ទនារវាងគូរសង្សារចាស់ធ្វើអោយពាក្យធ្លាប់ប្រើពីមុនវិលរកមកបច្ចុប្បន្នវិញ។

ចិត្រា៖-កុំខឹងណាបើបងសួររឿងមួយ។

ណាវីៈ៖-មិនអីទេ សួរមក!

ចិត្រា៖-អូននឹងគេបានអីៗជាមួយគ្នានៅ?

មើលទៅណាវីរាងអៀនបន្តិចហើយនិយាយ។

ណាវី៖-អូយ! ម៉េចបងសួរចឹង! បងមិនសមសួរដូច្នោះឡើយ ខ្ញុំមិនចូលចិត្ត។

ចិត្រា៖-បងសុំទោសអូនផងចឹង បងគ្រាន់តែចង់ដឹងសុខទុក្ខអូនតែប៉ុណ្ណោះ។

 ណាវីនាងហាក់ចំឡែកចិត្តហើយនឹកអៀនផង ព្រោះអីនាងដឹងថាគេមានបំណងអី ហើយមិនសមណាមកសួររឿងចឹងៗទេ។

ណាវី​​៖-ឈប់រំលឹករឿងចាស់ទៅ ពេលនេះយើងត្រឹមតែជាមិត្តធម្មតាទេ។

មើលទៅទឹកមុខរបស់ចិត្រាដូចជាអន់ចិត្ត នៅពេលស្តាប់ណាវីនាងនិយាយបែបនេះ។

ចិត្រា៖-បងដឹង ថាណាវីឈប់ស្រលាញ់បងទៀតហើយ ទើបបងចឹងដឹងសុខទុក្ខអូនជាមួយចាន់ធឿន។

ណាវី៖-អូ!ចឹងទេ សួរបានចឹង គាត់សុខសប្បាយទេ។

ចិត្រា៖-គេដែរមានស្រីធ្វើបាបចិត្តណាវីទេ?

ណាវី៖-អត់មានទេ គាត់ចូលចិត្តខ្ញុំ ចូលចិត្តខ្លាំង។

កាយវិការឆ្លើយឆ្លងរបស់ណាវីសែនស្រស់ណាស់ នាងស្លៀកសំពត់ខ្លីបញ្ចេញសាច់កំភូនជើងសរខ្ចី រួមនិងសាច់ភ្លៅដ៏សែនទាក់ទាញពីមុខរបស់ចិត្រា មើលទៅគួរអោយចឹងស្រក់ទឹកមាត់ណាស់។ចំណែកឯចិត្រាសំលឹងមើលភ្លៅរបស់ណាវីរហូត។

ចិត្រា៖-ត្រូវហើយមនុស្សស្រីល្អ ហើយស្អាតថែមទាំងឆ្លាតដូចអូនពិតជាគេស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់ហើយ។

ណាវី៖-មែនហើយ ខ្ញុំពីមុខយ៉ាងម៉េច ឥឡូវក៏ដូចគ្នាដែរ ។

ចិត្រានៅតែបន្តលួចមើលគល់ភ្លៅរបស់ណាវីម្តងពេលនិយាយគ្នានោះ។

ចិត្រា៖-ត្រូវហើយ ហេហេ បងដឹងថាណាវីនៅតែដដែលទេ ណាវីចូលចិត្តនៅធ្វើអីផ្តេសផ្តាសនៅខាងក្រៅ ហេហេហ ចុះធ្លាប់ជាមួយចាន់ធឿនទេ? ហេហេហេ។

 មើលទៅកំលោះចាន់ធឿននិយាយសើច ហាក់ប្រលំមែន ព្រោះខ្លាចណាវីនាងខឹង។តែណាវីបែបជានិយាយតបវិញថា៖

ណាវី៖-ហ៊ឹសហេហេហេ តែមុនចូលចិត្តម៉េច គឺឡូវក៏ចូលចិត្តចឹងហើយ ហេហេហេ

ចិត្រា៖-អូនដែរមួយគាត់អត់?

មើលទៅកែវភ្នែកដ៏ថ្លាយង់បើកសំលឹងមកខាងក្រៅ​ ណាវីនាងឃើញថាហាក់ដូចស្ងាត់ អត់មាននរណាមួយជិះឡានម៉ូតូសោះ

ណាវី៖-និយាយតាមត្រង់ចុះ ដែល សួរធើអី ?មិនចង់រំលឹកុំទេ!

ចិត្រា៖_ម៉ានដងហើយ ស្រួលទេ ?ដូចបងនឹងណាវីទេ?

ណាវី៖-ដូចតាស រឿងណឹងយូរហើយ ម៉េចអ្នកមកនិយាយពីវាទៀត ចុះសន្យាថាមិននិយាយពីរឿងណឹងណោះអី។

មើលទៅខាងក្រៅតែតែភ្លៀងខ្លាំងដដែល………ធ្វើអោយណាវីស្លៀកខ្លីបែបនេះហាក់ត្រជាក់ចុងដៃជើង ហើយក្តៅក្នុងខ្លួនដោយសារមានអារម្មណ៏ម្យ៉ាងពេលនៅក្បែរសង្សារចាស់ ងាកមកកំលោះមានប្រពន្ធហើយនេះ បានភរណាវីថាគ្មានប្រពន្ធតាមពិតនាយចិត្រាមានប្រពន្ធហើយៗ ព្រមទាំងនឹងក្លាយខ្លួនជាឪពុកគេនៅពេលខាងមុខនេះទៀតផង ៣ទៅ៤នេះចិត្រាមិនដែរបានធ្វើអីៗជាមួយប្រពន្ធគេទេ ព្រោះប្រពន្ធគេជិតគ្រប់ខែហើយ ធ្វើអោយគេចង់ស្ទើរផ្ទុះអាអូនតូចទៅហើយ ទើបតែពេលនេះគេដាច់ចិត្តយកតែមែនទែនមកនិយាយជាមួយសង្សារចាស់ក្រែងបានទទួលលទ្ធផង ដោះកួយបានខ្លះ។

ចិត្រា៖-ណាវី! បងសុំមួយបានទេ?

-សុំអី?

ចិត្រា៖_បងចង់ធ្វើបែបនោះជាមួយអូនម្តងទៀត បានទេ?ណាវី! ក្នុងហាងស្ងាត់ណាស់។

មើលទៅណាវីពិតជាទាយត្រូវដូចអារម្មណ៏របស់នាងមែន! នាងដឹងថាចិត្រាកំពុងតែមានអារម្មណ៏។

ចិត្រា៖_មិនសូវមានមនុស្សទេយប់នេះ។

-អូយ!ម៉េចណឹងចិត្រា ម៉េចនិយាយពាក្យបែបនេះ? នៅសុខៗម៉េចចឹង! បងឯងអត់ដែរចឹងៗរយៈពេលម៉ានហើយ?

ចិត្រា៖-បងមិនដែរខានធើចឹងៗជាយូរមកហើយ តាំងពីបែកពីអូនមក។

(ភរកំពូលភរកំលោះចិត្រាខ្លួនមានប្រពន្ធថានៅកំលោះ តែនិយាយពិតមួយគឺ មិនចឹងធើគ្នាជាយូរមកហើយ ហេហេហ កត្តានាំអោយដូចនេះមកពីប្រពន្ធពោះធំហាហាហា)

ណាវី៖-ចុះបងមិនរកសង្សាររឺប្រពន្ធមួយទៅ ខ្ញុំមិនចង់ក្បត់បងធឿនទេ។

-មិនមែនជាការក្បត់ទេ គ្រាន់តែចង់រំលឹកមេរៀនជាមួយសង្សារចាស់នោះ តែមួយដងទេ បើអូនមិននិយាយបងមិននិយាយតើមាននរណាដឹង? អាណិតបងផង បងខានយូរឆ្នាំហើយតាំងពីបែកអូនមក។

 ណាវី៖-អូយ! មិនកើតទេ។

-តែម្តងទេ ណាវី។

ភ្នែកឡេងឡង់ៗមើលមុខទៅមើលក្រោយ ណាវីហាក់អាណិតចិត្រាសង្សារចាស់ ហើយណាវីស្រីក៏នឹកស្នេហាបែបឆក់កណ្តៀតបែបនេះដែរ ណាវីកំពុងតែសួញសាញចិត្តមិនហ៊ានធ្វើវា។

-តែបងឯងដឹងអត់? ថាបងធឿនប្រហែលអាចដឹង គាត់នឹងមិនអនុគ្រោះអោយអូនទេ បើអោយបងឯងមិនកើតទេ។

ពេលនោះចិត្រក៏យកដៃម្ខាងចាប់ដៃរបស់ដាវីយ៉ាងណែន ហើយនិយាយឡើង។

-តែម្តងទេ! បងនឹកអូនណាស់ណាវី។

ស្របពេលនោះណាវីក៏ដកដៃចេញពីចិត្រាហើយនាងដើរសំដៅទៅបិទទ្វាហាងព្រោះថាវាសាញទឹកភ្លៀង  បន្ទាប់មកនាងក៏ដើរមកវិញទាំងនិយាយ។

-អត់ទេស ថាអត់ៗហើយ។

-បងពិបាកទ្រាំណាស់ណាវី បងៗ។

ចិត្រានិយាយទាំងស្ទុះទៅថើបបបូរមាត់របស់ណាវី ហើយណាវីក៏ដកមាត់ព្រមទាំងនិយាយ៖

-មិនបានទេៗ កុំអីៗ។

និយាយមិនទាន់បានផុតពាក្យពេចន៏អស់ផង ក៏ត្រូវបបូរមាត់ចិត្រាប្រហារបបូរមាត់ក្រហមរលោងរបស់នាងទៀត ណាវីឈរទាំងសំពត់ខ្លីបញ្ចេញសាច់ខ្ចី ឡើងរឹងខ្លួន នាងហាក់អៀននឹងសង្សារចាស់របស់នាងណាស់ នាងមិនដឹងធ្វើអីៗទេ មានតែបណ្តោយអោយគេថើបនាង តាមដែរចិត្តគេចង់ទៅ។

-មាត់អូននៅតែផ្អែមដដែលដាវី!

-អឺម….អោយតែម្តងណឹងទេណា លើកចុងក្រោយហើយ។

-បាទៗ បងអរគុណអូនហើយ ។

ពេលដឹងថាដាវីនាងបើកភ្លើងខៀវអោយហើយចិត្រាក៏ចាប់លេងដោះរបស់នាងពីខាងក្រៅហើយឡើងកាប៉ោងសខ្ចីព្រោះនាយយើងបានប្រលេះឡេវមួយ ធ្វើអោយដាវីបិទភ្នែកស្រមៃស្រាវតាមដៃសង្សារចាស់ តែនាងត្រូវបើកភ្នែកមកវិញទាំងអារម្មណ៏ស្រៀវស្រាបលើសដើមនៅពេល  ដៃម្ខាងទៀតរបស់ចិត្រាសើយសំពត់នាងឡើងលើដល់គង់ភ្លៅ ឡើងបញ្ចេញសាច់ភ្លៅសខ្ចី នឹងលេចឡើងនៅជើងខោទ្រនាប់បន្តិចពណ៌ផ្កាឈូកខ្ចី( មើលទៅគួរអោយស្រក់ទឹកមាត់ណាស់នារីអីក៏ សាច់ស្អាតម្លេះ គូទអោយរីកសាយ ចង់ម៉ង់ហា) ហើយបបូរមាត់នាយក៏នៅតែបឺតមាត់តូចស្តើងមាណវីយើងមិនឈប់។

-មាត់អូនឆ្ងាញ់ណាស់!

-បងឯងដូចដាច់ដាបមេស ហេសៗ

-បងនឹកអូន ហើយចង់ពេកណឹងណា!។

មុននេះបន្តិចដាវីបណ្តោយអោយចិត្រាថើបតាមចិត្ត តែពេលនេះនាងក៏ថើបតបតទៅគេវិញបន្តិចម្តងៗ ឯនាយចិត្រានៅតែច្របាច់ដោះនាងពីខាងក្រៅខ្លាំងៗហើយលេងច្របាច់គូទងរស្អាតរបស់នាងមិនលែង។

-អឺសៗ អឺ បងឯងលេងតិចៗមើល….លើកចុងក្រោយហើយ លើកក្រោយសុំម៉េចក៏មិនអោយដែរ ព្រោះយើងលែងជាសង្សារអោយ ណាមួយខ្លាចសង្សារថ្មីអូនអន់ចិត្ត។

ចិត្រាធ្វើមិនលឺនឹងសម្តីរបស់នាង ហើយនៅតែបន្តអង្អែលដោះរួមទាំងភ្លៅនិងគូទរបស់នាង។

-អូយ ស្រៀវណាស់!

ដាវីឧទានស្របពេលចិត្រាយកដៃលេងលីអូរបស់នាងពីខាងមុខថ្ងាសល្អាង ដៃទិព្វរបស់គេកំពុងតែរុកចូលក្នុងសំពត់ខ្លីកំប៉ិតរបស់ដាវី ពេលនោះដាវីនាងហាក់ដឹងចិត្តក៏សើយសំពត់នាងរហូតដល់ស្លីបតូច អូហូ!ព្រោះអើយ ល្អាងស្នេហ៏នាងពិតជាសមសួនណាស់ ព្រោះថាស្លីបរបស់នាងស្តើងអាចអោយមើលឃើញរោមខ្មៅតិចៗ ចំណែកចិត្រាក៏យកម្រាមដៃកណ្តាយត្បុលចូលតាមប្រលោះជើងខោស្លីបរបស់នាង ហើយលេងមាត់រន្ធល្អាងរបស់នាង នាយយើងហាក់ភ្ញាក់ផ្អើលណាស់នៅពេលរុកនោះនាយបានប្រទះទឹកសើមមាត់ល្អាងរបស់នាង។

-អាសអឺម សៀវហា! អូយស្រៀវ។

-ប្រដាប់អូនមានទឹកហើយ ហេហេ វាប៉ោងធំណាស់ដាវី!បងចង់។

ដាវីនាងញញឹមនៅពេលសង្សារចាស់សរសើរពីល្អាងសំងាត់រសប់ខ្លួន ហើយ និយាយៈ

-វាប៉ោងធំតាំងពីយូរហើយ ធើដូចមិនដឹង អូយៗ អឺម អូនសៀវមែនទែន អាស លេងមាត់រន្ធបស់គេទៀត អាស អឺម។

-វាប៉ោងធំចឹងប្រហែលឈឺហើយមើលទៅ សង្ស័យតែត្រូវចាក់ថ្នាំដោយម្ចុលវែងធំរបស់បងហើយទើបបាន។

-នរណាថាអោយបងចាក់នោះ ។

-បើវាហៀរទឹកមាត់កក្លាក់ហើយ ត្រូវតែចាក់មួយទៅពីរម្ជុលទើបជាវិញណា។

-ចុះបើចាក់ហើយនៅតែហៀរទឹកទៀតនោះ តើធើម៉េចទៅ?។

-មានធើម៉េចបងនឹងចាក់ថ្នាំវារហូតបែកទឹកវ៉ល់នឹងអី ហេហេស អូនមើលម្ជុលបងមើល វាឡើងរឹងកំព្រឹសហើយនៀក។

 ចិត្រាក៏ចាប់ដៃដាវីទៅចាប់កាន់ម្ជុលសាច់របស់គេពីខាងក្រៅខោ  ដាវីនាងសើចព្រោះឡើងរឹងដូចគេថាមែន។

នៅពេលដែរដាវីកំពុងតែលេងនាគរាជរបស់ចិត្រាពីខាងក្រៅ ចិត្រាក៏ប្រឡំរុករន្ធល្អាងរបស់ដាវីឡើងពាក់កណ្តាលម្រាមកណ្តាល ។

-អឺម អាស​អូយ ស្រៀវហា! បងនេះ។ នាងនិយាយទាំងលេងអង្អែលនាគរាជចិត្រាពីខាងក្រៅហាក់ខ្នាញ់ណាស់ចិង។

-បងចង់លិតបស់អូន បងចង់ណាស់ដាវី។

-លិទ្ធអីទៅ?

តាមពិតនាងដឹងបំណងរបស់ចិត្រាហើយតែនាងធ្វើមាយាស្រ្តីដាក់នាយ។ចិត្រានៅតែរុនល្អាងនាងដោយម្រាមដៃ ហើយបឺតមាននិយាយ ដដែល។

-លិទ្ធដួយនេះអី។ គេនិយាយទាំងរុកម៉ាកប់ម្រាមដៃ។

-អាស អឺម អូយស្រៀវណាស់ រុកអីជ្រៅមេស អាស ដួយ ដ អី ចង់លិទ្ធ លិទ្ធមោ អូយ បងឯងកុំនិយាយអាក្រក់ៗស្តាប់ពេក លិតមោចង់ដែរហើយ អាស មោៗ។

ចិត្រាដឹងចិត្តសង្សារខ្លួន គឺថានៅពេលដែរនាងចង់មែនទែនហើយ ទើបនាងនិយាយសាហាវៗ នាយក៏បន្តដុតអារម្មណ៏របស់នាងទៀត នាយយើងអង្គុយវែកជើងស្លីបរបស់នាងហើយថើប និងថើប យកក្លិនរបស់វា ទាំងដាវីមិនចង់ដកដៃពីនាគរាជពីខាងក្រៅឡើយ ។

-ដួយអូន ឈ្ងុយណាស់ដាវី។បងចង់ស៊ីវាណាស់។

-ទៀតហើយ ថាកុំនិយាយៗចឹង អាស អូយ លិតចឹងហើយ អាស។

ចិត្រានៅតែបន្តថើបលិទ្ធមាត់រន្ធ យ៉ាងឆ្ងាញ់មាត់ព្រោះនាយខានបានស៊ីប្រដាប់ប៉ោងរបស់នាងយូរណាស់មកហើយ។ នាយរុកផង បឺតផង លឺតែសំលេងច្រឹបៗ សូតៗ នឹងសំលេងថ្ងូររបស់ដាវី អឺសៗៗ។ ពេលនោះនាយក៏ចង់ដឹងចិត្តរបស់នាងក៏និយាយសាកមើលទៀត នាយអើតក្បាលពីសំពត់ខ្លីរបស់នាង ហើយមើលទៅមុខដាវីដែរកំពុងធ្វើមុខស្ញូញៗ ព្រោះស្រាវ។

-អូនហា អូនចង់ បៀមបស់បងទេ?

-អាស អូយ អីគេទៅ?

-ក្តនោះអី ចង់បៀមទេ?

-អឺម…………អូយ អាស រុកចឹងស្រៀវហាណាស់ អូយ ចង់ ៗអឺម…………..

កំលោះចិត្រាញញឹម ហើយសើចក្នុងចិត្ត ព្រោះដឹងថាសង្សារចាស់ខ្លួនកំពុងតែចង់ខ្លាំងហើយ ទើបនាយចូលក្នុងសំពត់ទៅថើបបឺតបន្តទៀត នឹងមិនភ្លេចរុកល្អាងមាសនាងឡើយ  កាយវិការនេះដាវីនាងទ្រេតខ្នងផ្អែកនឹងជញ្ជាំង ហើយថែមទាំងហែកជើងអោយនាយចិត្រាសង្សារចាស់ចាក់ការខ្លួនតាមសប្បាយទៀត ។

-អូនចង់ចុយមួយក្តបងទេ? សម្លេងនៅក្នុងសំពត់ខ្លីរបស់នាងបន្លឺឡើង។

-ចង់ណាស់បង ចង់ចុយៗ ស្រៀវណាស់ អាស អឺមអូយរុកស្រួលមេសអាសអឺមដៃបងសាហាវមែន ស្រួលហា អូយ បងឯងពូកែលិតណាស់ ស្រួល!។

គូរស្នេហ៏ចាស់កំពុងតែជាប់ស៊ីអារម្មណ៏គ្នា គេចង់ប្រគុំភ្លេងស្នេហ៏ចាស់តែអ្វីមិនទៀងព្រោះថា ដោយក្តីបារម្ភពីសង្សារ ចាន់ធឿនក៏បើកឡានមកយកដាវីព្រោះយប់ណាស់ទៅហើយ នាយចង់ពញ្ញាក់អារម្មណ៏នាឪកាសគេមកយកដល់ហាង តែនៅតាមហាងមួយៗនឹងផ្លូរស្ងាត់ណាស់ រហូតដល់ហាងដាវីធ្វើការក៏ស្ងាត់ដែរ មើលទៅហាងដូចបានបិទទ្វាទៅហើយ ពេលនោះចាន់ធឿនរកតែជិះបង្ហូសទៅហើយតែនាយបានមើលឃើញបន្លឺក៏ឈប់ឡាននៅក្បែរនោះហើយដើរសរសៀរជ្រកភ្លៀង ស្រួលមកហាងក្រែងមានអ្នកនៅខាងក្នុង​ ជួនពេលនោះពេលដែរនាយសរសៀរក៏ប្រទះឃើញដាវីកំពុងតែបើកដៃអោយចិត្រាធើរឿងដែរនឹកស្មានមិនដល់។ចាន់ធឿនខឹងណាស់ ប៉ុន្តែមិនដឹងធ្វើយ៉ាងណាទើបបានទៅបង្អាក់ពួកគេ នាយចង់វៃចិត្រាដែរកំពុងធ្វើមិនគប្បីដាក់សង្សារខ្លួន តែនាយមិនអាចចូលបានព្រោះទ្វាបានចាក់សោទៅហើយ គឺគេមានតែយកទូរស័ព្ទតេទៅនាងតែប៉ុណ្ណោះ។ងាកមកសង្សារចាស់ជួបគ្នានេះវិញ គឺថា។

-អូនហា! បៀមក្តបងមោ បងចង់ណាស់។

-ចាស! ឡើងមោ អូនបៀមឃ្លានក្តបងណាស់ ហេហេ។

ដាវីចាប់រូតខោរបស់ចិត្រា ហើយទាញនាគរាជធំវែងដែរធ្លាប់បៀមពីមុន ហើយដាក់ចូលមាត់ភ្លុច (អូយញាក់សាច់)។

-អូយ ស្រៀវណាស់ បៀមចឹងហើយ អាស អូយ អូនវីហា សួលហា! ។

មើលទៅដាវីកំពុងតែបៀមនាគរាជរបស់ចិត្រាជក់មាត់ណាស់ នាងបឺតផង លិតក្បាលផង​ព្រោះនាងកំពុងតែចង់វាណាស់ ឃ្លានហើយបាននាងបៀមមិនដក់មាត់ចឹង ទាំងយកដៃលេងអាពីរគ្រាប់នោះទៀត។

-ស្រៀវ ហើយស្រួលណាស់អូន។

ដាវីនៅតែបៀម ហើយសាប់គល់នាគរាជទៀង ប្រឹមៗ ច្រឹមៗ។

-អូយ ស្រួលណាស់ ដាវី បងចង់ចុយអូន អាស អោយបងចុយមោ។

-បៀមតិចសិន!

-ធឿន៖ម៉េចអូន បៀមក្តគេចឹងវី?

នាយធឿននិយាយទាំងដៃកាន់ទូរស័ព្ទតេ។

-ចាំតិចទៀតចាំអូនអោយចុយ បៀមក្តកំពុងឆ្ងាញ់។

-អូយ អូនបងទ្រាំតទៀតមិនបានទេ អោយបងចុយដួយអូនមោ អាស អឺស។

ពេលនោះសម្លេងទូរសព្ទក៏លឺឡើងចេញពីកាបូបរបស់នាង តែត្រូវដាវីយកមិនដាក់silentហើយទៅបន្តជាមួយចិត្រាទៀត។

-មោស ចឹងអូនចង់ហើយ ។

ដាវីក៏ដើរតំរង់ទៅសាឡុងក្បែរនោះ ហើយកន្ធែកជើងអោយចិត្រា។

អូយព្រះអើយចិត្រាចូលទៅសើយសំពត់ដាវីឡើងលើចង្កេះ ហើយវែកស្លីបតូចចេញ ឃើញថាប្រដាប់របស់ដាវីឡើងបែកទឹក ហើយធំប៉ោងកាអូក មានស្មៅដុះតាមរបៀបដោយសារនាងតែងតែកោវាអោយមានរបៀបស្អាតមិនរញ៉េរញ៉ៃ។

-អូយដាវី ដូយអូនស្អាតណាស់ បងទ្រាំមិនបានទេ បងនឹងចុយវាអោយស្រួលហើយ ស្អាតណាស់។

ពេលនោះចិត្រាក៏ចាប់កាន់នាគរាជដែរបាសឆ្កឹលធំវែងទៅតំរង់ ល្អាងស្នេហ៏របស់ដាវី គេដាក់ញុលៗមាត់ល្អាងរហូតចូលលិចបន្តិចម្តងៗព្រោះទឹកនាងច្រើនមែនទែន ងាយស្រួលសម្រាប់នាគរាជធំវែងនេះ ទោះវាធំបន្តិចក៏ពិតមែន ចំណែកដាវីនាងថ្ងូរ តិចទាំងនិយាយព្រមទាំងបិទភ្នែកទាំងពីរ។

-អាស អាស អឺស ដាក់ភ្លាម ស្រួលភ្លាមម៉ង់ អាស អូយ ស្រួលណាស់។

-អាសអូយ ចុយអូនស្រួលណាស់ ណែនណាស់ក្តួយបស់អូន ស្រួលក្តបងណាស់ ខានយូរបានចុយស្រួលមែន។

-ចុយចឹងស្រួលណាស់ ដាក់កប់ៗចឹង អាស អូយ ស្រៀវរន្ធមេស​អាស ក្តធំណាស់ អាស បើខានដាក់អោយអស់ដៃទៅ។

-មិនដាក់ដៃទៀតទេ ហេហេហ គឺដាក់ក្ត អាស់អូយក្តួយអូនធើអោយក្តបងស្រួលណាស់ដាវី។

-ហេហេហ អាស អឺម អាស អូយ ដាក់ក្តដាក់ទៅ​អាស់ បងឯងដឹងទេ បងឯងក្តធំណាស់ ធំជាងបស់បងធឿនទៅទៀត វែងពេញចិត្តអូនណាស់អាស អឺស។

-ក្តួយអូនដាក់អីបានធើអោយក្តបងស្រួលយ៉ាងនេះដាវី។

-ដាក់ក្តបងណឹង េហេហេ។

-ក្មេងឌឺ ធើអោយអូនបែកដួយម៉ង់អូយស្រួលក្តមេស។

-ដាក់ដាក់អោយខ្លាំងមោ បែកចោលទៅ អាស អូយបែកដួយបែកទៅកុំអោយតែបែកក្ត  ប្រុសក្តធំ។

-អាស ៗ អូយ>…………នរណាគេតេមកទៀតហើយអូនបិទទូរសព្ទម៉ង់ទៅ នៅញ័រៗរំខាននាស់អាស អូយ។

-បងធឿនតេមោ អូយបុកចឹងហើយ បងធឿនអើយបង អូនកំពុងតែអោយបងចិត្រាចុយហើយ បងចិត្រាក្តធំធើអោយអូនស្រួលណាស់បងធឿន អាសអូយ អឺ។

   សំលេងផ្លាប់ៗដោយការកកិតបានបន្លឺឡើងពេញហាក់ប្រណាំងនឹងទឹកភ្លៀង អាណិតអីតែចាន់ធឿននៅខាងក្រៅលួចមើលតាមប្រលោះមើលសង្សារបណ្តូលចិត្តរបស់ខ្លួនត្រូវគេធើបែបនេះ ពិតជាឈឺចាប់ណាស់។

-បងធឿន អូយ បងឯងអត់នៅ ឡូវសង្សារចាស់អូនសុំ អូនអោយគាត់ចុយមួយហើយ អាស់ ក្តគាត់អូនចូលចិត្ត ដួយអូនពុងតែត្រូវក្តគេចុយហើយបង អាស់អូយ។

-ក្មេងឌឺនិយាយដុតបងមេស អាស អាស ធើអោយបែកដួយម៉ង សាប់ៗ អូយ ស្រួលណាស់ ក្តិតអីណែនល្អណាស់។

-បើមិនក្តិតអូន ក្តិតនរណា ហេហេហេចុយអោយខ្លាំងៗមោបង អាស អូយ ស្រៀវហា ។

_បងៗ ស្រៀវនាស់ អូន អូយៗៗ ចេញអោយអាស អូយ ទឹកបងចេញហើយដាវី។

-អាស អូយ បងដាក់ទឹកក្តបងចូលមោ អាសអូយ អាស អូស្រាវណាស់អូយក្តៅណាស់។

ជួបសង្សារចាស់បែបនេះ ចិត្រាស្រៀវស្រាបក្បាលនាគរាជណាស់ ហើយសាប់ញាប់ៗ បង្កើនល្បឿនទៅលើល្អាងប៉ៅងរបស់ដាវី មិនទាន់តែបានផុតពាក្យស្រាវៗនាស់ផង ចិត្រាក៏អុកមួយខុចខ្លាំងៗលើដាវីហើយក៏បាញ់ទឹកក្តៅពណ៌សរដាក់ពេញរន្ធល្អាងរបស់ដាវី ធ្វើអោយដាវីស្រៀវស្រាបជាពន់ពេក។ចំណែកធឿននៅខាងក្រៅមិនចង់អោយពួកគេដឹងថាគេលួចមើលពួកគេឡើយក៏ជិះឡានមកវិញទាំងខឹងច្រឡោត ហើយគេនៅតែស្រលាញ់សង្សារខ្លួនទើបគេមិនគិតរឿងបែបនេះ ហើយនាយតែងតែផ្គាប់ចិត្តនាងដើម្បីកុំអោយនាងទៅរកបុរសម្នាក់នោះទៀត នាយសល់ត្រឹមពាក្យថា  ហេតុអ្វីទៅសង្សារសម្លាញ់ចិត្តបង??

………………………………………………..ភ្នំពេញ 11 06 2015