រឿង តណ្ហា Part 2

ក្រោយពីបានខ្លួនប្រាណគ្នារួចហើយមក សុផុននិងវិជ្ជរ៉ាមិនសូវមានពេលជួបមុខគ្នាប៉ុន្មានទេ ព្រោះសុផុនដល់ពេលត្រូវដកស្ទូងនៅស្រែ ចំណែកឯវិជ្ជរ៉ាវិញត្រ...

ក្រោយពីបានខ្លួនប្រាណគ្នារួចហើយមក សុផុននិងវិជ្ជរ៉ាមិនសូវមានពេលជួបមុខគ្នាប៉ុន្មានទេ ព្រោះសុផុនដល់ពេលត្រូវដកស្ទូងនៅស្រែ ចំណែកឯវិជ្ជរ៉ាវិញត្រូវត្រៀមខ្លួនប្រលងសញ្ញាប័ត្រថ្នាក់ទី១២ ។

មិនយូរប៉ុន្មានវិជ្ជរ៉ាបានប្រលងជាប់ថ្នាក់ទី១២បានសម្រេចដោយជោគជ័យ រួចនាងត្រូវទៅបន្តការសិក្សាថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យនៅឯទីក្រុងភ្នំពេញ ដោយនៅទីនោះនាងបានទៅស្នាក់នៅជាមួយផ្ទះបងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាង ។ នាងខ្វល់ចិត្តខ្លាំងណាស់ខ្លាចពេលដែលនាងចាកចេញទៅបាត់ សុផុនអាចនឹងភ្លេចរូបនាង នាងខ្លាចដូចជាពាក្យចាស់មួយដែលបានពោលថា បានកាយណាយចិត្ត ដូច្នេះហើយទើបនាងសម្រេចចិត្តណាត់ជួបគ្នាជាមួយសុផុនដើម្បីនិយាយរឿងនេះ ។ពេលល្ងាចបានឈានចូលមកដល់ គឺជាពេលវេលាណាត់ជួបរបស់គូសង្សារវ័យក្មេងទាំងពីរនាក់បានមកដល់ ។ សុផុនបានរៀបចំខ្លួនទៅអង្គុយចាំសង្សាររបស់ខ្លួននៅមាត់ច្រាំងទន្លេយ៉ាងអន្ទះសារក្នុងចិត្ត ព្រោះមិនដឹងថាមានរឿងអីសំខាន់បែបនេះទើបវិជ្ជរ៉ានាងណាត់ខ្លួនមកជួបកុំបីខកខានបែបនេះ ។ មួយសន្ទុះវិជ្ជរ៉ាក៏បានមកដល់ បន្ទាប់មកនាងបានរៀបរាប់ទៅតាមដំណើរសាច់រឿងទាំងអស់ដែលនាងត្រូវទៅរៀនបន្តនៅភ្នំពេញប្រាប់សុផុន ។ សុផុនឮហើយហាក់ដូចជាតក់ស្លុត រួចនិយាយទៅកាន់វិជ្ជរ៉ាទាំងទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់ថា...«បងខ្លាចណាស់ ខ្លាចពេលដែលអូនរៀនបានខ្ពស់អូននឹងបំភ្លេចរូបបង មិនទទួលយកអ្នកស្រែម្នាក់នេះធ្វើជាគូអនាគត»«ហេតុអីបងនិយាយអញ្ចឹង បើអូនមិនស្រលាញ់បងថ្ងៃមុនប្រហែលជាបងមិនអាចលុកលុយលើខ្លួនប្រាណអូនបានទេ»វិជ្ជរ៉ា ងាកសម្លឹងមើលមុខរបស់សុផុនរួចទើបនាងនិយាយបន្ត...«អូនខ្លាចតែបងវិញទេ ខ្វះអីស្រីៗក្នុងភូមិដែលស្អាតៗជាងអូន ហើយពេញចិត្តលួចស្រលាញ់បងនោះ!!!»ការសន្ទនារបស់អ្នកទាំងពីរកាន់តែលន្លង់លន្លោច រួមផ្សំជាមួយនឹងខ្យល់មាត់ទន្លេដ៏ត្រជាក់ព្រឺឆ្អឹងខ្នចេះតែបក់មករវិចៗឥតឈប់ឈរ ពេលវេលាក៏ចេះតែរំកិលងងឹតបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់ងងឹតឈឹងតែម្ដង ព្រោះនៅតាមខេត្តសម័យនោះ មាត់ទន្លមិនទាន់ជាសំបូរភ្លើងបំភ្លឺដូចសម័យនេះនៅឡើយទេ ហើយទីតាំងដែលពួកគេអង្គុយសាសងគ្នាក៏ជាកន្លែងដែលគ្មានភ្លើងបំភ្លឺដែរ ។ នៅលើសួនស្មៅដ៏ងងឹតសូន្យសុង សុផុនបានក្រសោបរាងកាយរបស់វិជ្ជរ៉ាអោយផ្អែកមកលើខ្លួន ដើម្បីផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅនៃកំដៅរាងកាយកុំអោយនាងរងារព្រោះខ្យល់មាត់ទន្លេកាន់តែបក់មកត្រជាក់ខ្លាំងឡើងជាលំដាប់ ព្រោះពេលវេលាយប់ទឹកសន្សើមក៏ចាប់ផ្ដើមធ្លាក់មកប្រោសព្រហ្មផែនពសុធានាពេលរាត្រី ។

ដោយក្ដីនឹករលឹកខានជួបគ្នាយូរផងនោះ ភ្លើងតណ្ហារបស់សុផុនក៏បានឆាបឆេះឡើងមួយរំពេច ។ ដោយឃើញថាជាឱកាសល្អយប់ស្ងាត់មិនមានមនុស្សនៅក្បែរឡើយ មានតែសម្លេងចង្រិតយំច្រេកៗតែប៉ុណ្ណោះ សុផុនបានចាប់ផ្ដើមបបោសអង្អែលរាងកាយដ៏ស្រឡូនរបស់វិជ្ជរ៉ា ថើបផែនថ្ពាល់បង្អូសមកកញ្ចឹងក គុម្ពត្រចៀកធ្វើអោយតូចតន់ស្រីរមួលខ្លួនពត់ពេនទៅតាមចង្វាក់នៃការបបោសអង្អែលរបស់គូស្នេហ៍យ៉ាងរោលរាល ។ ដៃរបស់សុផុនចាប់ផ្ដើមលូកចូលក្នុងអាវយឺតរបស់វិជ្ជរ៉ា ច្របាច់អង្អែលលេងកូនភ្នំទាំងគូថ្នមៗរហូតដល់ចុងឡើងរឹងកំព្រឹស ។ ភ្លើងតណ្ហារបស់អ្នកទាំងពីរពេលនេះបានឆាបឆេះពេញបន្ទុករៀងៗខ្លួនទៅហើយ វិជ្ជរ៉ាអង្គុយសម្ងំអោយសុផុនឈ្មុសឈ្មុលតាមចិត្ត ។ បន្ទាប់ពីថើបបបោសអង្អែលអោយវិជ្ជរ៉ាអស់ចិត្តហើយ សុផុនបានចាប់ក្បាលវិជ្ជរ៉ាអោយឱនចុះមកចាត់ការលើដំបងទិព្វរបស់គេវិញម្ដង ដោយនាយយើងបានពន្លេចដំបងចេញតាមរ៉ូតខោមកក្រៅ រួចអោយវិជ្ជរ៉ាត្របាក់លេបពេញមាត់តែម្ដង ។ វិជ្ជរ៉ាបានបឺតជញ្ជក់លិទ្ធលើក្បាលដំបងរហូតដល់តួដំបង បង្អូសអណ្តាតក្រឡឹងចុះឡើងធ្វើអោយសុផុនហើបគូទផុតពីផ្ទៃស្មៅ ។ រវល់តែជក់ចិត្តនឹងរសជាតិដំបងក្រញូងរបស់សុផុនដែលមានជាតិប្រៃឡែមៗនោះ ខោស្លីបតូចរបស់វិជ្ជរ៉ាត្រូវបានសុផុនចាត់ការទាញចេញផុតពីខ្លួនមិនដឹងតាំងពីថ្មើរណាទេ ។ ដោយទ្រាំទៀតលែងបាននាយយើងចាប់ផ្ដើមចាត់ចែងអោយវិជ្ជរ៉ាឡើងមកអង្គុយពីលើនាយដើម្បីបន្តយុទ្ធនាការក្តៅតែម្ដង កុំអោយខាតពេលវេលាយូរ ។ សុផុនបានយកដំបងសិល្ប៏ដែលកំពុងតែដំឡើងមាឌយ៉ាងពេញទំហឹងមកដាក់បញ្ឈរត្រដុសញ៉ុលៗនៅនឹងមាត់ល្អាងរបស់វិជ្ជរ៉ាដើម្បីផ្សើមអោយរអិលក្បាលដំបងសិនមុននឹងធ្វើការវាយលុកចូលទៅក្នុងតំបន់បាតល្អាង ព្រោះពេលនេះទឹកក្នុងល្អាងកំពុងតែហៀរចេញមកក្រៅឡើងរអិលព្រិលព្រោះតែការបបោសអង្អែលតំបន់សំខាន់របស់នាងមុននេះ ។ បន្ទាប់ពីឃើញថាសើមក្បាលដំបងជោកជាំហើយនោះ សុផុនចាប់ផ្ដើមទំលាក់ខ្លួនវិជ្ជរ៉ាចុះថ្នមៗធ្វើអោយដំបងសិល្ប៏ចាប់ផ្ដើមលិចចូលបន្តិចម្ដងៗទៅក្នុងរូងសំងាត់របស់វិជ្ជរ៉ារហូតដល់គល់បាត់ស្រមោលតែម្ដង ។

វិជ្ជរ៉ា នាងមិនសូវចេះក្បាច់រួមភេទប៉ុន្មានទេ បន្ទាប់ពីឡើងអង្គុយស៊ប់ហើយនាងនៅតែឱបកសុផុនជាប់មិនចេះធ្វើចលនាអ្វីឡើយ សម្ងំស្ងៀមបិទភ្នែកទុកអោយសុផុនជាអ្នកប្រតិបត្តិការ។ សុផុនចាប់ត្រកងចង្កេះនាងអោយធ្វើចលនាដកបុកចុះឡើង ជួនកាលចាប់គ្រលែងរែងប្រៀបដូចជាត្បាល់កិនម្ស៉ៅកំពុងរិតរួតស្នូលដូច្នោះដែរ ខុសត្រង់ស្នូលនេះជាស្នូលសាច់ធំវែងហើយរន្ធរបស់នាងមានសភាពតូចចង្អៀតដូច្នេះការកកិតក៏មានសភាពតឹងណែនខ្លាំង ខុសពីត្បាល់កិនម្ស៉ៅ។ វិជ្ជរ៉ានាងខំខាំមាត់សង្កត់ចិត្តមិនហ៊ានបញ្ចេញសម្លេងថ្ងូរឡើយព្រោះខ្លាចមានអ្នកផ្សេងលឺសម្លេង តែទោះជានាងខំបិទមាត់យ៉ាងណាក៏នៅមានធ្លាយសម្លេងពីដើម ក អ៊ឹសៗ ម្ដងៗដែរ ។ មួយសន្ទុះឆាកប្រយុទ្ធដ៏ក្ដៅរោលរាលត្រូវបានដល់ទីបញ្ចប់ ទឹកមន្តស្នេហ៍ដែលផលិតចេញពីភ្លើងតណ្ហាដ៏សន្ធោសន្ធៅអម្បាញ់មិញនេះបានបាញ់ចេញខ្ជោលៗទៅលើដើមស្មៅនាមាត់ទន្លេ ។

បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសន្ទនាទាំងមាត់ទាំងកាយរួចហើយអ្នកទាំងពីបានរៀបចំខ្លួនអោយមានរបៀបរៀបរយ ស្លៀកខោក្នុង បិទលេវអាវ វែកសក់ក្បាលអោយមានសភាពដូចធម្មតាវិញមុននឹងចាកចេញទៅផ្ទះវិញ ។