រឿង៖ រកផ្លូវ ទៅឋានសួគ៌ (សំរាប់ ១៨+)

មើ! លែងមើ…លែង…. មិនខ្លាចខ្មាស់គេទេអី? នេះជាសំដីរបស់នាងណារី គេនិយាយទៅកាន់នាយមារិន ឱ្យឈប់បេះបោចទៅលើរូបនាង… ប៉ុន្តែនាយមារិនហាក់ដូចជាព្រងើយក...

មើ! លែងមើ…លែង…. មិនខ្លាចខ្មាស់គេទេអី? នេះជាសំដីរបស់នាងណារី គេនិយាយទៅកាន់នាយមារិន ឱ្យឈប់បេះបោចទៅលើរូបនាង… ប៉ុន្តែនាយមារិនហាក់ដូចជាព្រងើយកន្តើយ ធ្វើមិនដឹងមិនលឺសំដីរបស់នាងបន្តិចសោះ ច្រមុះរបស់នាយ នៅតែបន្តឈ្មុសឈ្មុល នៅត្រង់កញ្ចឹងករបស់នាង …ហាក់បីដូចជាស្វែងរក របស់មានតម្លៃអញ្ចឹង។ មើ… លែងមើ ! លែងប្រយ័ត្នខ្ញុំស្រែកណា “នាងណារី និយាយជា លើកទី២ ហាក់បីដូចជាចង់គំរាមនាយមារិន។ ចំណែកនាយមារិន គេហាក់បីដូចជាពុំសូវរវល់នឹងពាក្យរបស់នាង គេឱនខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនាងថា តើអូនចង់ឱ្យបងជាប់គុកឬ ? បើមែន… អូនស្រែកទៅ…។ លឺសូរសំលេងនាយមារិនដូច្នោះ នាងណារីហាក់ដូចជាទន់ខ្លួន រកពាក្យអ្វីមកឆ្លើយតបនឹងពាក្យមារិនគ្មាន … មានតែប្រឹងបំរះគេចមុខឆ្វេង ស្តាំ ដើម្បីឱ្យផុតពីច្រមុះ ដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់មារិន។ ប៉ុន្តែកំលោះយើង នៅតែប្រឹងយកជ័យជំនះលើរូបនាង …ច្រមុះរវល់ញីញក់នឹងថ្ពាល់របស់នាង ចំនែកដៃរបស់គេ ក៏មិនទុកឱ្យនៅទំនេរដែរ នាយចាប់ផ្តើមអង្អែលថ្នមៗ…

មកដល់ពេលនេះ នាងហាក់បីដូចជាទន់ខ្លួននិងបណ្តែតបណ្តោយតាមនាយមារិន ឃើញដូច្នោះក៏ឆ្លៀតឱកាសយកដៃរបស់ខ្លួនទៅលូកក្នុងអាវកំប៉ិតរបស់នាង ប៉ុន្តែនាងចាប់ដៃជាប់ ហើយប្រាប់នាយមារិនឱ្យលែងដៃ…. លែង…លែង… បងប្រុងយ៉ាងម៉េច? ។ “បងកំពុងតែលែងហើយតើ” មារិនឆ្លើយ នាងប្រាប់មារិនម្តងទៀត “ខ្ញុំឱ្យបងដកដៃចេញ” ដកចេញម្តេចកើតបើអូនចាប់ដៃបងជាប់។ ភ្លាមនោះ នាងណារីក៏ដកដៃរបស់នាងចេញ ប៉ុន្តែនាយមារិនគេមិនដកដៃ របស់គេចេញទេ គេគិតតែលូកបន្ថែមយ៉ាងតក់ក្រហល់ ជាទីបំផុត មិនយូរប៉ុន្មាន អាវ របស់នាងត្រូវរបូតចេញពីខ្លួនប្រាណរបស់នាងអស់រលីង…។ ចំណែកនាងណារីហាក់ ដូចជាលែងរើបម្រះ ប៉ុន្តែនេត្រាទាំងគូរបស់នាង ចាប់ផ្តើមសំឡក់សំឡឹងនាយមារិន ហើយបញ្ចេញសម្លេងញ័រៗថា “តើបងហ៊ានទទួលខុសត្រូវ នូវទង្វើរបស់បងទេ?”។ នាយម៉ារិនមិនខ្វល់ទាំងអស់ …ហើយដើម្បីបញ្ចប់ការជជែកសួរដដែលៗរបស់នាង នាយមារិនក៏ចាប់មាត់នាង ជញ្ជក់ជាប់មិនឱ្យនាងស្រែករួច។

រងក្រោមឥទ្ធិពលរបស់ នាយមារិន … នាងណារីចាប់ផ្តើមរមួលខ្លួន…នាយមារិនពិតជាមនុស្សឱកាសនិយមមែន ឃើញឱកាសមកដល់ នាយមារិនមិនឱ្យរំលងចោលដោយឥតប្រយោជន៏ឡើយ ពីមុនដៃទាំងគូរបស់គេ ចាប់ច្របាច់ប្រលែងលេងតែល្វែងលើ តែក៏ប្តូរយុទ្ធវិធីផ្តើមអង្អែលសម្រូតចុះក្រោមម្តងបន្តិចៗ រហូតដល់ទួលកេរ្ត៍របស់នាង នាយស្ទាបលេងពីខាងក្រៅខោរបស់នាង… នាងចាប់ផ្តើមរមួលខ្លួនខ្លាំងទៅៗ ប៉ុន្តែនៅពេលនាយមារិន យកដៃទៅលូកក្នុងខោរបស់នាង… នាងចេះតែបេះដៃចេញម្តងៗ…ពីរដង …បីដង នាយ… មារិននឹកក្នុងចិត្តថា ប្រហែលជានាងអៀនហើយមើលទៅ…នាងជាស្រីក្រមុំផង… នាយមារិននៅតែព្យាយាម ព្រោះថាតើមានប្រុសណា ដែលល្ងង់មិនចង់ស៊ីក្រហម? …ម្តងនេះនាយមារិនខំប្រឹងយកឈ្នះតែម្តង …នាងក៏ប្រឹងបម្រះអស់មួយទំហឹងដែរ… នាងប្រុងងើបរត់គេច ប៉ុន្តែនាយស្រវ៉ាចាប់ផ្តួលនាងមិនឱ្យទៅចាប់សង្កត់ចុះ សង្កត់ឡើង …អាអូនតូចរបស់នាយមារិនក៏ក្អួតចង្អោវ៉ក …ប៉ុន្តែនាងជាស្រីក្រមុំ មិនដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់ កីឡាលើគ្រែ…ប្រហែលជានាងមិនដឹងទេ…នាយមារិនក៏សម្រាក បន្តិចដើម្បីលួងលោមនាងម្តងទៀត…ប៉ុន្តែបើតាមចំណង់តណ្ហា វារលាយអស់ទៅហើយ…ដោយហេតុថា មានចិត្តមួយគិតថា កើតមកជាប្រុសត្រូវតស៊ូ… ម្យ៉ាងទៀតកុំឱ្យនាងមើលងាយ។

នាយមារិននិយាយលួងលោមនាងបណ្តើរ ដៃរបស់មារិនចេះតែ ប្រលែងលេងជាមួយដោះនាងបណ្តើរ នាងព្រមដោយមិនប្រកែក…ប៉ុន្តែធ្វើម៉េចនឹងស្កប់ចិត្តបើមិនទាន់ដឹងថា ល្វែងក្រោមវាមានរស់ជាតិយ៉ាងណាផងនោះ នាយក៏សម្រូតដៃ របស់គេមកល្វែងក្រោមទៀត នាងឱ្យស្ទាបកន្លែងនោះខាងក្រៅទៀត ព្រោះពេលនាយមារិនបន្លំលូក នាងចេះតែបដិសេធចំពោះការលួចបន្លំស្រាតខោនាង ក៏មិនងាយដែរ ព្រោះខោនាងជាខោខូវប៊យ ដូច្នេះមានតែទ្រាំស្ទាបលេងខាងក្រៅ មិនយូរ ប៉ុន្មានដំណក់ទឹកសួគ៌ារបស់នាង បានជ្រាបសើមដល់ខោខាងក្រៅ… ទោះបីដល់ដំណាក់កាលនោះទៅហើយ នាងនៅតែមិនអនុញ្ញាតិ ឱ្យនាយមារិនប៉ះពាល់គ្រឿងក្នុងរបស់នាងទៀត តើមានអាថ៌កំបាំងអ្វីហ្ន? ។ ពិតជាមិនស្កប់ស្កល់ទេ ព្រោះអាថ៌កំបាំង រឹតតែធ្វើឱ្យគេចង់ដឹងចង់ឃើញណាស់… ពេលនេះមារិននឹកឃើញក្បាច់ពិសេសមួយ ដើម្បីកំចាត់ឧបសគ្គចង្រៃចេញ…នាយក៏ចាប់មាត់របស់នាងយកមកជញ្ជក់កុំឱ្យស្រែក…ដៃទាំងគូចាប់ដៃទាំងគូរបស់នាង ពេលនោះនៅសល់តែវត្ថុពិសេសរបស់នាយគឺ ជើង។ ការបន្លប់ជញ្ជក់មាត់ និងចាប់ដៃទាំងគូររបស់នាង នាងមិនចាប់អារម្មណ៏ពី យុទ្ធវិធីថ្មីអ្វីឡើយ ឆ្លៀតឱកាសពេលនោះ នាយមារិនយកមេជើងស៊កចូលចង្កេះខោ របស់នាង ហើយធាក់សម្រូតចុះក្រោម ពេលនោះអ្វីៗក៏បានបង្ហាញនូវកណ្តាលវាល ព្រោះនាយមារិន យកមេជើងស៊កស្រាតខោរបស់នាង គឺគេស៊កដោយទាំងខោកំប៉ិត របស់នាងទៀត។

ពុទ្ធោអើយ! របស់នាងអីក៏រលោងម្ល៉េះ ស្រមោចវាលើនៅលើប្រាណ ប្រាកដជាជ្រុះ ទួលកេរ្ត៍មួយដុំដែលប្រកបដោយស្មៅដុះមួយៗ អីក៏ព្រហើនម្ល៉េះ យ៉ាងក្រហម អញ្ចឹងបានជានាងមិនចង់ឱ្យគេឃើញ។ ភាពដ៏អាថ៌កំបាំង ទីបំផុតត្រូវលាត ត្រដាងនូវចំពោះមុខនាយមារិន តើឱ្យគេអត់ទ្រាំនឹងយកដៃទៅលូកម្តេចនឹងបាន… ចុះទំរាំដៃរពិសដូចនាយមារិនទៀតនោះ?។ មកដល់ដំណាក់កាលចុងក្រោយនេះ នាងលែងបម្រះ… លែងចាប់ដៃនាយមារិន… លែងស្រែកគម្រាមទៀតហើយ …តាមការ ស្មានប្រហែលនាងគិតថា អ្វីៗហួសពេលនឹងប្រកែកហើយ។ ចំណែកនាយមារិន គេហាក់ដូចជាមានមោទនភាពណាស់ ដៃម្ខាងច្របាច់ដោះ ដៃម្ខាងទៀតលូកប្រលែងជាមួយនិងភពថ្មី ដែលគេទើបតែស្វែងរកឃើញ នាងណារីចាប់ផ្តើមព្រឺសំបុរខ្ញាកៗ ស្បែកឡើងគ្រើមៗដូចគីង្គក់ និងបញ្ចេញសំលេងថ្ងូរសុំជំនួយពីមារិន ព្រោះថាទ្វារសួគ៌ាឋាន កំពុងបើកចំហររង់ចាំហើយ…។ “អូយ!… បងមារិន ….អូនត្រូវការ!…” ម្តងនេះនាយមារិន ហាក់ដូចជាមានគំនិតចង់សងសឹក នឹងនាងណារីវិញ ព្រោះថាមុននេះនាងធ្វើឱ្យគេដាច់ខ្យល់តែម្នាក់ឯងម្តងហើយ ឥឡូវនាយធ្វើឱ្យនាងប្រកាច់ប្រកិន ស្ទើរតែចាប់មិនឈ្នះវិញ…។ អូយ! ….បងមារិនជួយអូនឱ្យឆាប់ឡើង …អូនទ្រាំមិនបានទេ… សំលេងដ៏ព្រឺព្រួចដែលពោរពេញទៅដោយ តណ្ហាពុះកញ្រ្ជោលរបស់នាងកាន់តែខ្លាំងទៅៗ…។

ដោយឃើញថាការសងសឹកល្មមឆ្អែតឆ្អន់ហើយ… នាយមារិនបំពេញ បំណងរបស់នាងភ្លាម។ នាយមារិន ចាប់ផ្តើមដោះសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនក្រវាត់ទៅជញ្ជាំង រួចហើយឡើងពោបពីលើនាង ហើយយកជើងរបស់គេកន្ធែកជើងរបស់នាង បន្ទាប់មកចាប់ផ្តើមស៊កអាវុធគ្រាប់ពីឥតបង់ ដែលបាញ់លត់ជង្គង់ បាញ់ត្រង់បំផុតនោះ ចូលទៅក្នុងអណ្តូងរ៉ែមាសរបស់នាង គ្រាន់តែដាក់ចូលបានបន្តិច នាងស្រែកយ៉ៃមួយ រំពេច “អូយឈឺ …ឈឺ …នាយមារិនហាក់ដូចជាអាណិតនាងក៏សម្ងំបន្តិច រួចក៏បន្តការវាយលុកទៀត ទីបំផុតនាយអាចបញ្ចូលអាវុធរបស់គេ កប់បាត់ដល់គល់ ចំណែកនាង ណារីវិញគ្រាន់តែស្រែកមួយវ៉ាស់ ហើយស្រវ៉ាអោបនាយមារិនជាប់។ នាយខិតខំ ព្យាយាមធ្វើចលនា យោគទៅយោគមកបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់ការធ្វើដំណើរបានយ៉ាងងាយស្រួល ចំណែកឯនាងណារីរមួលខ្លួនព្រឺព្រួចស្រែកថ្ងូរ …. ដៃនាងខ្ញាំបោចសក់ខ្លួនឯង…បោចសក់នាយមារិន និងក្តិចផងខ្ញាំផង….។ ចលនាយោលចុះយោលឡើង នៅតែបន្ត …ចំនែកឯល្បឿនចេះតែលឿនទៅៗ ទីបំផុតនាយមារិនត្រូវប្រដាប់នាងបឺត ឱ្យចេញទឹកជាលើកទីពីរ ប៉ុន្តែលើកទីពីរនេះក៏មិនងាយនិងចេញដែរព្រោះចលនាយោលយោកបុកផ្ទប់នេះរយៈពេលជិតម្ភៃនាទីឯណោះ….។

ក្រោយពីទ្វារសួគ៌ាឋានបើកទ្វារទទួលពួកគេហើយ …ពួកគេសម្ងំដេកឱបគ្នាទាំងញើសជោគរៀងៗខ្លួន នៅក្នុងដំណាក់សួគ៌របស់គេ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគេចាប់ផ្តើមទៅលេងផែនភពមួយទៀត ហើយលើកនេះនាងណារីជាអ្នកចាប់ផ្តើមមុន។ បងឆ្ងល់ ដំបូង ម្តេចអូនប្រកែកនឹងបងធ្វើអី នាយមារិនសួរនាងណារី។ អូនចង់ដឹងថា តើបងមានការតស៊ូដែរប្ញអត់? …ហើយអូនមិននឹកស្មានថា ឋានសួគ៌ាវាស្រួលដល់រកលេខដាក់គ្មានយ៉ាងនេះសោះ។ អញ្ចឹងបានជាដល់ឥឡូវអូនឱបចង្កេះបងជាប់មិនលែងសោះ មែនទេ? ។ ស្អប់មនុស្សប្រុសតែប៉ុណ្នឹង………។